Category: Poem Odia

ଗୋଟେ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଏଇ ଦୁନିଆଁରେ ସବୁକିଛି ଓଲଟି ଯାଇପାରେ ଆଖି ପଲକ ପଡି଼ବାଠୁ ଆହୁରି କମ ସମୟ ଭିତରେ, ନିଜକୁ ବିଶ୍ୱାସ ବି କରି ହୁଏନା ସତରେ…

କାଲି ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ହଟାତ ଗୋଟେ ମଣିଷକୁ ମୋ ପାଖରେ ଦେଖିଲି, କାହିଁକି କେଜାଣି ମୋତେ ମନେ ହେଲା, ସତେ ଯେମିତି ଏ ମଣିଷଟି ମୋର ଖୁବ…

ମୁଁ ଏବେ ଆଉ ଯେତେ ମୋତେ କଷ୍ଟ ହେଲେ ବି ଜମାରୁ କାନ୍ଦି ପାରୁନି, ଲୋକେ କହୁଛନ୍ତି ଏ କେମିତିକା ମଣିଷଟା ହୋ, ତାକୁ ଯେତେ କଷ୍ଟ…

ବେଳେବେଳେ ଗୋଟେ ମଣିଷ ଏମିତି କିଛି କଷ୍ଟ ପାଏ କେଉଁ ପର ନୁହେଁ! ଖୁବ୍ ନିଜର ବୋଲି ଭାବୁଥିବା ମଣିଷ ପାଖରୁ…… ସେ କଷ୍ଟକୁ ସେ ନିଜ…

ଜୀବନର ଗଣିତ କଷୁ କଷୁ ମୁଁ ବୁଝିପାରୁନଥିଲି ଯେ ମୋ ଜୀବନର ଗଣିତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ସବୁବେଳେ ଭୂଲ କାଇଁ ହୋଇଯାଉଛି ! ଯେମିତି ଗଣିତ କଷିବାକୁ…

ଖୁସିର ସଂଜ୍ଞା କଣ ? ନିଜ ମନକୁ ଆନନ୍ଦର ପରିଧି ଭିତରେ ସାମିଲ କରି ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ ହେବାର ଅନ୍ୟ ନାଁ ବୋଧ ହୁଏ ଖୁସି! କିଏ ସମ୍ପତ୍ତିର…

ଗୋଟେ ମଣିଷ ଆଉ ଗୋଟେ ମଣିଷ ସହ  ସମ୍ପର୍କ ବାନ୍ଧେ  ଗୋଟେ ବିଶ୍ୱାସକୁ ନେଇ, ଯେଉଁ ବିଶ୍ୱାସର ପୁନିଆଦିରେ  ସେ ବିଶ୍ୱାସର ଘର ତିଆରି କରିବାକୁ  ସାହସ…

ଏତେ ଗହଳ ଚହଳରେ ଥାଇ ବି  ଗୋଟେ ମଣିଷ ଯଦି  ନିଜକୁ ଖୁବ ଏକୁଟିଆ ମନେ କରେ, ତା’ଠୁ ଭଲ ଆଣ୍ଟ|ର୍ଟିକ| ରେ  ପେଙ୍ଗୁଇନର ଜୀବନ…..  ମଣିଷ…

ସତରେ ମୁଁ କେତେ ଅସହାୟ! ଯେଉଁଠି ମୁଁ ନିଜ ମନକୁ ବୁଝାଇ ପାରୁନି ଯାହା ମୋ ନିଜର, ଅତି ଆପଣାର, ସେଠି ମୁଁ ଆଉ କାହାକୁ ବୁଝାଇ…

ତୁମେ ଏ କଥା ଭାବନି ଯେ ଯେଉଁ ମଣିଷଟା ତୁମ ଆକ୍ଷେପରେ ସେମିତି ଚୁପଚାପ ରହୁଛି କିଛି ପ୍ରତିବାଦ କରୁନି, ସେ ଗୋଟେ ନିହାତି ବୋକା ମଣିଷ…